زندگی نامه پروین اعتصامی (رخشنده اعتصامی)
•
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی شاعر ایرانی است که به عنوان مشهورترین شاعر زن ایران از او یاد شده است. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملکالشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد.
- تاریخ تولد : 17 مارس 1907 ، تبریز
- تاریخ مرگ : 5 آوریل 1941 ، قم
- محل زندگی : تبریز و تهران
- محل دفن : حرم فاطمه معصومه، قم
- نام اصلی : رخشنده اعتصامی
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی (زاده 25 اسفند 1285 در تبریز – درگذشته 15 فروردین 1320 در تهران) شاعر ایرانی است که به عنوان مشهورترین شاعر زن ایران از او یاد شده است. پروین از کودکی فارسی، انگلیسی و عربی را نزد پدرش آموخت و از همان کودکی تحت نظر پدرش و استادانی چون دهخدا و ملکالشعراء بهار سرودن شعر را آغاز کرد. پدر وی یوسف اعتصامی، از شاعران و مترجمان عصر خود بود که در شکلگیری زندگی هنری پروین و کشف استعدادها، و ذوق و گرایش وی به سرودن شعر نقش مهمی داشت.
او در بیست و هشت سالگی ازدواج کرد، اما به دلیل اختلاف فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پروین بعد از جدایی، برای مدتی در کتابخانه دانشسرای عالی تهران به شغل کتابداری به کار پرداخت. پروین پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی و پنج سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه، در آرامگاه خانوادگیاش، به خاک سپرده شد. زادروز پروین (بیست و پنجم اسفندماه)، به عنوان روز بزرگداشت پروین اعتصامی نامگذاری شده است.
تنها اثر چاپ و منتشر شده از پروین، دیوان اشعار اوست، که دارای 606 شعر شامل اشعاری در قالب های مثنوی، قطعه و قصیده می شود. پروین بیشتر به دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش، معروف است. شعرهای پروین قبل از چاپ به صورت مجموعه و کتاب، در مجله بهار و منتخبات آثار از محسن هشترودی و امثال و حکم از دهخدا، چاپ می شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ های بعدی شعرهای او شد.
پروین اعتصامی از پیروان جریان تلفیقی است. مضامین و معانی اشعار پروین، توصیف کننده دلبستگی عمیق وی به پدر، استعداد و شوق فراوان او به آموختن دانش، روحیه ظلم ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران و حمایت و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستمدیدگان است.
اشعار پروین اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی خالی اند. در میان اشعار او، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتاً شخص شاعر را شناخت. شعر پروین از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به صورت مناظره و سؤال و جواب است. در دیوان او بیش از هفتاد نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته ساخت هاست. این مناظره ها نه تنها میان انسان ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیاء – از قبیل سوزن و نخ – نیز اتفاق می افتد. پروین در بیان مقاصد خود از هنرهای شخصیت بخشی و تخیل و تمثیل با شیوایی کم نظیری استفاده بسیار کرده است.