وبلاگ دیجی پاورپوینت

خداشناسی امری قلبی و ذهنی است. نوع فهم اهل ایمان از خدا، در روش، رفتار و کردار آنان تاثیر می گذارد.

ثم تاب علیهم لیتوبوا ان الله هو التواب الرحیم

پس خدا به آنان توفیق توبه داد، تا توبه کنند. بی تردید خدا همان توبه پذیر مهربان است.

توبه ی بنده همیشه میان دو توبه از جانب خدای متعال قرار دارد :

1 - بازگشت خداوند مهربان به سوی بنده از سر رحمتش تا بنده را توفیق توبه دهد.

2 - بازگشت خدای رحمان به بنده در اینکه او را بپذیرد و توبه اش را قبول نماید. البته بازگشت خدای مهربان به سوی بنده، از بازگشت بنده به سوی او بیشتر است.

انه هو التواب الرحیم

محور اندیشه دینی، خدا شناسی است و اساس رسالت پیام آوران الهی این بوده است که انسان را با حقیقت هستی پیوند دهد و اندیشه خدا باوری را به مردمان عرضه و ترویج و تثبیت کنند.

 الحمد الله الذی اظهر من آثار سلطانه و جلال کبریائه ما حیر مقل العیون من عجائب قدرته سپاس و ستایش خدا را که نشانه های قدرت و عظمت خود را چنان هویدا کرده که دیده ها را از شگفتی قدرتش به حیرت آورده است!

 الحمد الله الذی بطن خفیات الامور، و دلت علیه اعلام الظهور، وامتنع علی عین البصیر، فلا عین من لم یره تنکره، و لا قلب من اثبته سپاس و ستایش برای خداوندی است که در عمق راز های پنهان هر جریانی حضور دارد، گرچه بر دیده هیچ دیده وری نمی نشیند، اما تمامی پدیده های جهان درخش آسا، هستی اش را گواه اند. بدین سان نه چشمی که او را نبیند، انکارش تواند کرد و نه قلبی که پذیرای اوست، راهی به دیدنش ندارد.

 الحمد الله...و ظاهر فلا شی فوقه و الباطن فلا شی دونه سپاس مخصوص خدایی است...که چنان آشکار است که چیزی از او آشکار تر نیست و آنچنان مخفی است که چیزی از او مخفی تر نیست. خداوند هم پیداست و هم پنهان. او در ذات خود پیدا، اما از حواس انسان پنهان است. پنهانی او از حواس انسان از ناحیه ی محدودیت حواس است، نه از ناحیه ی ذات او.

 مع کل شی لا بمقارنه و غیر کل شی لا بمزایله با هر چیز هست، اما قرین آن نیست، غیر از هر چیز است، اما از آن جدا نیست.

 و انه لبکل مکان، و فی کل حین و اوان، و مع کل انس جان و او در هر جا هست و در هر زمان، و با آدمیان است و با پریان. لازمه ازلیت حق این است که با هر چیز باشد، ولی قرین او نباشد خارج از هر چیز باشد، ولی جدا از آن نباشد. خداوند با همه موجودات معیت دارد. معیت خداوند، معیت قیومیت است و او قیوم موجودات می باشد. معیت وجود با موجود، مانند معیت صاحب سایه با سایه است. وجود استقلالی برای هیچ موجودی متصور نیست و غیر او وجودی نیست مگر به اعتبار، و همه چیز وجودی اعتباری دارد.

 

خدا شناسی

و لو فکروا فی عظیم القدره، جسیم النعمه لرجعوا الی الطریق و اگر در بزرگی قدرت و کلانی نعمت او می اندیشیدید، به راه راست باز می گشتند.

آثار و نتایج خدا شناسی در زندگی :

1. امنیت روحی
2. نفی کردن فرازی و گردن کشی
3. توجیه مسولیت انسانی
4. وارستگی و پروا پیشگی
5. عدالت پیشگی و ظلم ستیزی
6. استقامت و پایداری
7. آزادی و آزادی گرایی

 

امنیت روحی

هر چه یاد خدا در دل آدمی بیشتر بنشیند و هر چه عظمت حق در جان انسان بیشتر جلوه کند روح آدمی فربه تر می شود و انسان از امور دنیایی که مایع اضطراب و تشویش است، آزاد می شود و از آنچه موجب حقارت و پستی است، نجات می یابد.

 

نفی کردن فرازی و گردن کشی

چون آدمی به مقام بندگی خویش رو کند و عظمت حق جانش را لبریز سازد، دیگر جایی برای گردن فرازی و گردن کشی نمی ماند. تجبر و تکبر انسان از آن است که توهم خدایی می کند و سر بر آستان حق نمی ساید، ولی چنانچه از این توهم خارج شود، هر چه در مقام بندگی بالاتر رود، از تجبر و تکبر دور تر می گردد.

 

توجیه مسولیت انسانی

احساس حضور در محضر خدا، انسان را نسبت به خود و دیگران، نسبت به روش و رفتارش مسئول می سازد. مسولیتی که در هر شرایطی بر قرار می ماند و تابع عوارض بیرونی نمی باشد.

وارستگی و پروا پیشگی

باور به خدا آدمی را پروا پیشه و حرمت نگه دار می سازد. هر چه این باور عیق تر باشد، وارستگی انسان از پستی و آلودگی، تجاوز و تعدی، و حرکت انسان داخل مرزها و حریم های الهی در آشکار و نهان بیشتر خواهد بود.

 

عدالت پیشگی و ظلم ستیزی

آنکه به خدا ایمان دارد، دست به ستم نمی گشاید و به عدالت احتمام می ارزد، زیرا می داند خداوند، عدالت پیشگان را دوست دارد و از ظلم و ظالمان بیزار است. هیچ چیز چون ستم وستمگری موجب دگرگونی نعمت و شتاب در کیفر نمی شود.

 

استقامت و پایداری

انس به حق، غربت آدمی را می زداید، وحشت او را از هر جهت زایل می سازد، و وی را به قوت حق قوی و با استقامت و پایدار می کند. هیچ چیز مانند یاد حق و تکیه به خدا در سختی ها و مشکلات، انسان را استوار و راسخ نمی سازد و توانایی نمی بخشد.

 

آزادی و آزادی گرایی

ایمان به خدا ضامن آزادی آدمی از غیر خداست. تا زمانی که انسان به حقیقت هستی روی نکند و دل به خدا نبندد، در بندگی غیر از خدا به سر می برد و طعم آزادی حقیقی را نمی چشد. انسان، آزاد از غیر از خدا آفریده شده و شایسته نیست جز در برابر خدا سر خم کند و گوهر آزادی و آزادگی خود را ارزان بفروشد، تلاش پیام آوران الهی این بوده است که آدمی را از دام بت ها و هر معبودی جز خدا نجات دهند و به بندگی حق، یعنی آزادی مطلق برسانند.

ادامه مطلب و دانلود